Roep om minder borden in Amsterdam

Groenlinks deelraadslid (Amsterdam- Centrum) Dingeman Coumou vindt dat de binnenstad een woud van palen, verkeersborden, toiletten, containers en elektriciteitskastjes is geworden. Coumou wil tegen deze – in zijn visie – verloedering van de openbare ruimte ingaan.
Een voorbeeld: op het Spui signaleerde hij 160 obstakels die vaak onnodig of verkeerd zijn geplaatst: ANWB borden die vaak de verkeerde richting aanwijzen, verkeersborden die volgens hem doubleren en/of elkaar tegenspreken, fietsnietjes, elektriciteitshuisjes, lantaarnpalen, mobiele toiletten, plastic plaskruisen en reclameborden.

Coumou bepleit de kunst van het weglaten: straatstenen met tegels waarop het fietslogo geplaatst is, waardoor je rond die plek al drie van die blauwe borden met een fiets erop kan weghalen. Het Anne Frank Huis valt niet te fotograferen zonder er borden van reders bij te krijgen. Ook bij de Stopera aan de Amstel is wildgroei aan borden. We moeten iets doen, aldus Coumou. De inrichting van de openbare ruimte in Amsterdam verdient volgens Coumou meer aandacht dan in andere steden, omdat een groot deel van de stad uit water bestaat en van de resterende 6,29 vierkante kilometer maar een klein deel voor de openbare ruimte overblijft.
De eerste keer dat de gemeente besloot tot een grootscheepse opschoning van straten en pleinen in de binnenstad was 1994. Wethouder Guusje ter Horst wilde dat de herinrichting van het Spui een keerpunt zou worden. Aanleiding was een wildgroei aan Amsterdammertjes, wat weer een erfenis was van wethouder Han Lammers die op zijn beurt de strijd had aangebonden met verkeerd geparkeerde auto’s. Daarna volgden nota’s en discussies elkaar snel op, maar echte oplossingen zijn nooit gevonden.
Voor wat betreft reclameborden kan natuurlijk voor de optie gekozen worden om (meer) borden te laten roteren. Echter de opengevallen plekken worden dan natuurlijk weer prooi van de wildplak. En dan heb je weer heel goed beleid en handhaving nodig. Allemaal erg lastig in een grote stad.
Bron: Het Parool, 26 januari 2010